การรับประทานผลิตภัณฑ์แคลอรีสูงช่วยลดความหิวได้มากกว่าการรับประทานผลิตภัณฑ์แคลอรีต่ำ ผู้คนเรียนรู้ที่จะบริโภคอาหารที่อุดมด้วยพลังงานมากขึ้นเมื่อหิวมากกว่าเมื่ออิ่ม (บูธ 1982) อย่างไรก็ตาม ระบบควบคุมความอยากอาหารของมนุษย์ดูเหมือนจะตอบสนองอย่างมากต่อพลังงานที่ได้รับไม่เพียงพอ แต่ก็ทนทานต่อพลังงานที่มากเกินไปด้วยผลที่ตามมาคือมีความต้านทานทางสรีรวิทยาต่อการกินมากเกินไปค่อนข้างน้อย (Rogers and Blundell 1990) แม้ว่ากลไกดังกล่าวจะสมเหตุสมผลมากเมื่อปริมาณการ บริโภคอาหาร ไม่แน่นอน แต่กลไกเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะกระตุ้นให้เกิดโรคอ้วนในโลกตะวันตกซึ่งการหาอาหารไม่ค่อยมีปัญหา ประเด็นของความสามารถในการอิ่มนั้นเกี่ยวข้องอย่างยิ่งกับการพัฒนาผลิตภัณฑ์แคลอรีต่ำ เนื่องจากค่าพลังงานเป็นแหล่งสำคัญของความอิ่ม จึงเกิดคำถามว่าการลดปริมาณแคลอรี่ของอาหารจะนำไปสู่พฤติกรรมการชดเชยที่ลดผลประโยชน์ของการบริโภคอาหารที่มีแคลอรีต่ำหรือไม่